"De Lonneker Molen is in de jaren 1850-1851 gebouwd als beltmolen. Dat klinkt heel algemeen, maar toch is de Lonneker Molen een heel bijzondere molen. Uniek zelfs! Het is in ons land de enige gemetselde molen waarvan de bakstenen romp voorzien is van riet. De molen heeft dat jasje niet zijn hele bestaan al gedragen. Pas na veertien jaar kwam dit eromheen. Het verdween in 1962 weer en keerde bij de laatste restauratie in 1995 terug. De dikke, uit een zuiver natuurproduct vervaardigde vacht, heeft slechts één doel: het weren van vocht.
De bouw van een nieuwe molen in 1851
De geschiedenis van de Lonneker Molen is er een van vallen en opstaan, van val en herstel. De huidige Lonneker Molen heeft haar bestaan te danken aan het afbranden van haar voorganger in 1847. Benjamin Willem Blijdenstein (1780-1857), textielondernemer in Enschede, kocht drie jaar na de brand de verbrande resten van de houten stenderkast en nam tegelijk de molenrechten over van Hendrika Borgerink-Weernink, de weduwe van de laatste eigenaar Jan Borgerink. Blijdenstein ging voortvarend te werk. Hij liet meteen een ronde stenen bovenkruier bouwen. In de windwijzer bovenop de molen is het bewijs hiervan nog zichtbaar, de initialen BWB plus het jaartal 1851 zijn hierop aangebracht.
Na veertien jaar werd besloten de Lonneker Molen te beschermen tegen weersinvloeden. De molen werd voorzien van haar rietdek in 1865. Kennelijk voldeed de maatregel, want in de decennia die volgden zijn geen berichten over de staat van de molen overgeleverd. Pas in 1916 is dat weer het geval, wanneer blijkt dat de molenaars de maalactiviteiten staakten. Allereerst omdat de Eerste Wereldoorlog een slechte tijd meebracht voor de bevolking en er nauwelijks graan te malen was. Maar ook omdat de jaren toch flink aan zowel de wieken als het inwendige werk geknaagd hadden en de slijtage zo omvangrijk was geworden dat de molen niet meer bruikbaar was. De molenaars hoefden echter niet met hun armen over elkaar te zitten, ze waren namelijk al niet meer volledig afhankelijk van de wind. Ze konden werken met een elektromotor die was aangeschaft in 1910.
Na velen jaren uitstekend dienst te hebben gedaan, begon de molen gaandeweg weer gebreken te vertonen. Zeer nadelig pakte het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog uit.
Onderhoud bleef achterwegen en na de Bevrijding was de installatie zo gebrekkig dat het draaien van de wieken onmogelijk was geworden. Rond 1955 kwamen de wieken definitief stil te staan.
Op 23 oktober 1961 heeft de gemeente Enschede de Lonneker Molen aangekocht. Eigenaar Blijdenstein wilde voor het doel van cultuurhistorisch monument afstand doen van dit familiebezit. De gemeente kocht de molen voor een symbolisch bedrag van één gulden. Daarna is in 1962 begonnen met de restauratie van de molen. Iedereen was blij dat de molen er weer in volle glorie stond.
Maar al spoedig bleek ook dat de restauratie niet meer was geweest dan een cosmetische ingreep.
In 1984 ontstond een speciaal Molencomité. Uiteindelijk kregen de gemeente en haar inwoners het geld bij elkaar voor de restauratie. Op 31 augustus 1985 werd de nieuwe molen met de nodige feestelijkheden weer in gebruik genomen. De dagelijkse gang van zaken in en rond de molen werd een taak voor de Stichting Lonneker molen, die eind 1986 werd opgericht. Snel werd ook een stel vrijwilligers gerekruteerd ‘voor alle voorkomende werkzaamheden’. Hieruit werd de ‘Vriendenclub van de Lonneker Molen’ opgericht, die met allerhande activiteiten probeert geld in te zamelen"
(
visit link)
Eng
"The Lonneker Molen was built in the years 1850-1851 as a belt mill. That sounds very general, but the Lonneker Molen is a very special mill. Unique in fact! It is the only masonry mill in our country whose brick hull is fitted with The mill has not worn that jacket all its life. It only came around after fourteen years. It disappeared again in 1962 and returned during the last restoration in 1995. The thick fur, made of a pure natural product, has only one purpose: to keep out moisture.
Construction of a new mill in 1851
The history of the Lonneker Molen is one of trial and error, of fall and recovery. The current Lonneker Mill owes its existence to the burning down of its predecessor in 1847. Benjamin Willem Bledenstein (1780-1857), textile entrepreneur in Enschede, bought the burnt remains of the wooden tender box three years after the fire and at the same time took over the mill rights. of Hendrika Borgerink-Weernink, the widow of the last owner Jan Borgerink. Bledenstein proceeded energetically. He immediately had a round stone upper porter built. Evidence of this is still visible in the weather vane on top of the mill, the initials BWB plus the year 1851 are affixed to it.
After fourteen years it was decided to protect the Lonneker Mill against the weather. The mill was provided with its thatched roof in 1865. Apparently the measure was sufficient, because in the decades that followed no reports about the state of the mill have been handed down. This was not the case again until 1916, when it became apparent that the millers had ceased the milling activities. First of all, because the First World War brought a bad time for the population and there was hardly any grain to grind. But also because the years had gnawed considerably at both the blades and the internal work and the wear and tear had become so extensive that the mill was no longer usable. However, the millers did not have to sit with their arms folded, because they were no longer completely dependent on the wind. They could work with an electric motor purchased in 1910.
After many years of excellent service, the mill gradually started to show defects again. The outbreak of the Second World War turned out to be very disadvantageous.
Maintenance was lacking and after the Liberation the installation was so faulty that turning the blades had become impossible. Around 1955 the blades came to a permanent standstill.
On October 23, 1961, the municipality of Enschede purchased the Lonneker Mill. Owner Bledenstein wanted to relinquish this family property for the purpose of creating a cultural-historical monument. The municipality bought the mill for a symbolic amount of one guilder. Then, in 1962, the restoration of the mill started. Everyone was happy that the mill was back in full glory.
But it soon became apparent that the restoration had been no more than a cosmetic procedure.
In 1984 a special Mill Committee was established. Ultimately, the municipality and its residents were able to raise the money for the restoration. On August 31, 1985, the new mill was reopened with the necessary festivities. The day-to-day business in and around the mill became a task for the Lonneker Mill Foundation, which was established at the end of 1986. A group of volunteers was quickly recruited 'for all kinds of work'. The 'Friends Club of the Lonneker Molen' was founded from this, which tries to raise money with all kinds of activities."
(
visit link)